Waar zit nou die knip?

'Waar zit nou die knip?' Bij deze vraag ontstond even een schurend momentje, gedurende de verder prima verlopen dag dat inspectie op bezoek was. De inspectiedagen verlopen altijd vanuit een sfeer van wederzijds respect, wetende dat we allen een hart voor kinderen en onderwijs hebben. De wetenschap dat dit vanuit heel verschillende referentiekaders wordt benaderd en er ook een beoordeling aan gekoppeld is, geeft toch ook een spannende kantje aan het bezoek.

Cultuurverschillen

Cultuurverschillen zijn overal in onze multiculturele samenleving. Democratische scholen hebben vergelijkbare uitgangspunten en zijn onderling al heel verschillend. In het afgelopen jaar waarin LIFE! en de Guus Kieft School zijn gefuseerd hebben we dit meermalen aan den lijve ondervonden. De waarden zijn hetzelfde, maar als er aan de voor jouw vertrouwde vorm getornd wordt, kan dat raken tot op het bot.

De kracht van de dialoog

Op die momenten blijkt weer de kracht van dialoog. Door middel van sociocratische rondes en geweldloze communicatie, de twee pijlers van onze school, is het steeds gelukt met elkaar in gesprek te blijven. Het verhaal van de ander te horen, er te laten zijn en te komen tot een nieuw besluit waarover consent is vanuit alle betrokkenen: het zijn waardevolle stappen om vorm te geven aan diversiteit. Hier vaardig in worden is een kwaliteit binnen onze school en essentieel in een multiculturele samenleving

Andere kaders

Als cultuurverschillen binnen twee gelijkgestemde scholen al een rol speelt, gaat dit natuurlijk ook op voor democratisch onderwijs en regulier onderwijs. De vraag naar waar onze PO school ophoudt en onze VO school begint, raakte mij. Juist het feit dat we dat onderscheidt niet willen maken, is een van de belangrijke redenen om voor het B3 kader te kiezen.

Opnieuw bleek de kracht van in gesprek blijven. De inspecteur moet binnen haar kaders beoordelen of onze school aan de vereisten voldoet. Om dit te kunnen doen, moet zij natuurlijk weten naar welke studenten zij moet kijken om dit te kunnen constateren. Nu dit helder was, konden we de draad verder oppakken en de dag tot een goed einde brengen.

Vragen achteraf

Achteraf blijven er vragen over. De doorlopende leerlijn wordt ook binnen regulier onderwijs gezien als belangrijk, terwijl de overgang POVO steeds vaker een loterij is. Scholen moeten onderling compatible zijn? Waar biedt dit ruimte voor diversiteit in onderwijs, het kind centraal?

Ook binnen regulier onderwijs hoor ik steeds meer geluiden over onderwijs voor tien- tot veertienjarigen. Hoe gaan ze dit hier oplossen? Zijn de huidige kaders niet veel te star voor het onderwijs, waar evalueren en bijstellen onderdeel van het proces zijn? Onderwijs is cyclisch, het heeft ontwikkelingsruimte nodig. Nu voelt het vaak alsof deze speelruimte er niet is. Een 'growth mindset' en 21ste eeuwse vaardigheden ontwikkelen binnen starre kaders, is dat haalbaar?

Naar mijn mening is het tijd voor verandering. Wij zijn vast begonnen.