Prinsjesdag
'Terwijl de inspecteurs praatjes maakten met kinderen en begeleiders, kwam de blauwe koets voorgereden.'Hannah de Vos-Beckers
Het is de derde dinsdag van September… Vorige week kondigde de inspectie aan dat ze een gaatje in de agenda had en graag vandaag langs wilde komen. Ach, waarom ook niet; het is Prinsjesdag, we zitten midden in de verhuizing, de nieuwe wc’s werken, er lopen nog wat bouwers rond en het sedumdak wordt gelegd.Vanochtend begonnen de inspecteurs ieder bij een andere groep in de ochtendkring. De ochtendkringen zijn belangrijk op Aventurijn: dat zijn gezamenlijke momenten waarbij we zaken bespreken en een kleine of iets grotere activiteit doen. Bij de tieners werden vandaag de miljoenen verdeeld: Wat vind je belangrijk? Waar moet het geld heen? Volop discussie en overleg.De jongere kinderen hadden een schatkist in de groep staan. Daarin zat het zogenaamde gouden Montessori rekenmateriaal. Iedere ‘minister’ mocht zijn potje goud verdelen. Prachtig om te zien hoe intensief ze bezig waren. Je kon hersens horen kraken: Tien, honderd en duizend!Daarna gingen kinderen die eigen afspraken hadden aan het werk. Een rekenmachine maken om tafels te oefenen, Koreaans leren, een rugzak naaien, werken uit een boek, Playmobil spelen of gewoon een beetje kletsen. Terwijl de inspecteurs praatjes maakten met kinderen en begeleiders, kwam de blauwe koets voorgereden. Met grote kartonnen en slingers werd het een gouden koets. Wie is de koning? Wie is de koningin? Wie zijn de prinsessen? Wij de ministers? En de bewakers? En natuurlijk was het volk om te wuiven ook van groot belang. Eenmaal klaar kon de tocht beginnen. Wat een pret!In de ridderzaal kreeg de koning het koffertje van een bewaker, werd hij gesouffleerd bij zijn toespraak en kon hij met zijn hele entourage weer voldaan terugkeren naar zijn koets. Helaas heeft de inspectie dit laatste feestelijk deel gemist, maar dat mocht de pret niet drukken. Wij krijgen een positief inspectierapport, de gouden koets was prachtig en het dak is… groen!Geschreven door Hannah de Vos-Beckers