Een plek waar je gewoon mag
'Ik werd mijn eigen persoon, iemand waar ik trots ben. Iemand die sterk in haar schoenen staat.'Elena Harutunjan
Ik heet Elena en ik ben 18 jaar oud. Dit jaar ben ik van plan om (door middel van staatsexamens) mijn VWO diploma te halen en naar de universiteit te gaan.Tot en met de derde klas heb ik op een reguliere middelbare school gezeten. Ik had het erg moeilijk daar; mijn hele klas was onderverdeeld in groepjes en het leek alsof ik de enige was die nergens paste. Meerdere keren werd ik gepest en geplaagd (omdat ik mezelf was en andere interesses had) en op een gegeven moment had ik geen vrienden meer. Dit is helaas iets wat je op elke school wel hoort en misschien ervaar jij het zelf ook.Doordat ik heel veel moeite had op het sociale vlak, compenseerde ik het door heel veel aan school te werken. Langzamerhand begon ik goede cijfers halen te zien als een manier om mijn schooltijd te verbeteren, alhoewel dat op een gegeven moment niet meer lukte. Leraren begonnen veel druk op mij te zetten en alleen maar negens en tienen van mij te verwachten, wat soms gewoon fout gaat. Ik kreeg enorm veel stress en ik verlangde naar een andere omgeving. Elke dag ging ik met buikpijn en moeite naar school. Tja, wie wil er nou naar school als je daar eenzaam bent en er veel druk op je wordt gelegd?Door een vriendin van mijn moeder ontdekte ik DOE. Het klonk als een omgeving waar ik mezelf kon zijn en kon studeren op mijn eigen tempo. En het allerbeste: ik had ultieme vrijheid om toch gewoon even uit te rusten en te socialiseren!Ik kwam naar DOE in de zomer van 2017. Ik was toen net 15 geworden. Ik moest een paar maanden wennen aan mijn nieuwe omgeving. Een school waar je mag kiezen wat en wanneer je leert? Onmogelijk… maar niets was minder waar!Voordat ik naar DOE kwam, was ik een enorm gesloten persoon. Ik dacht dat er niks speciaals aan me was, dat ik geen talenten of vaardigheden bezat en alleen maar slim kon zijn als ik alles had onthouden uit een boek.Ik waagde een poging om op mijn nieuwe school met een schone lei te beginnen, opnieuw mezelf te leren kennen. Ik begon kleding te dragen die ik altijd al wilde dragen, ik begon eindelijk te doen wat ik wilde en mijn eigen stijl te ontwikkelen. Het voelde alsof ik 'eindelijk' wel gewoon mocht opvallen.Ik kreeg snel genoeg goede vrienden en vriendinnen, waar ik tot op de dag van vandaag nog goed bevriend mee ben. Ik heb hobby’s en talenten ontdekt waarvan ik nooit had gedacht dat ik het zou kunnen. Ik bleek te houden van koken en bakken, ik kreeg een liefde voor fashion design en ik wilde eindelijk weer tekenen en schilderen (na 3 jaar gestopt te zijn door een strenge lerares op de middelbare school, die voor geen enkele reden alleen maar kritisch was). Het meest bijzondere: ik ontdekte dat ik heel goed ben in evenementenorganisatie. Ik heb op DOE samen met mijn vriendinnen (en ook alleen) meerdere feesten georganiseerd, een kamp, de opening van onze nieuwe locatie, etc.Zoals je misschien al hebt gemerkt, kreeg ik door de omgeving op DOE eindelijk de vrijheid die ik altijd al verlangde. Ik werd mijn eigen persoon, iemand waar ik trots ben. Iemand die sterk in haar schoenen staat. Door DOE heb ik zoveel vaardigheden geleerd die ik in mijn leven kan gaan gebruiken. Vaardigheden die ik op een reguliere school nooit zou hebben geleerd.Als jij ook verlangt naar vrijheid, een plek waar je ZELF mag kiezen wat en wanneer je wilt doen, een plek waar je ook zoveel andere leuke dingen kan doen, een plek waar je urenlang gewoon mag kletsen met vrienden, een plek waar er geen groepjes zijn en iedereen met elkaar praat ongeacht geslacht, leeftijd, afkomst of subcultuur, een plek waar je gewoon MAG! Dan raad ik je aan om DOE eens te bezoeken. Misschien is dit de omgeving waar je naar op zoek bent!Geschreven door Elena Harutunjan