De dagdroom en de realiteit

Wilfina Nusselder beschrijft haar wereldwijde zoektocht naar anders leren en ander onderwijs. Nu geeft zij les bij democratische scholen De Vallei en De Ruimte

Een aantal jaar geleden dagdroomde ik over het openen van een school. Ik vond geen aansluiting bij hoe het onderwijs in Nederland georganiseerd is, voor mijn eventueel toekomstige kinderen. Ik reisde vervolgens de wereld rond en op de één of andere manier kwam 'het onderwijs' steeds op mijn pad.Op het strand in Sinaï, waar ik gezinnen ontmoette die thuisscholing deden. Op een parkeerplaats in het bos in Frankrijk, waar een gezin met vijf kinderen in de bus leefde en leerde, en in geuren en kleuren vertelden zij, hoe zij leerden rekenen. Een tipi in Portugal, waar een aantal kinderen twee wekelijks samenkwamen onder begeleiding van volwassenen en verschillende activiteiten ondernamen. En dan de gezinnen in India en Nepal, waar de kinderen niet naar school gingen, maarjuist 'gewoon' deel waren van het gezinsleven; koken, boomstammen tillen, houthakken, de was doen.

Uitdaging voor vastgezette ideeën

Overal werd ik geïnspireerd en uitgedaagd, in mijn eigen vastgezette ideeën over hoe onderwijs eruit moest zien. De dagdroom, die ik ooit had over het opzetten van een school, kreeg steeds meer vorm. In de toekomst dacht ik nog steeds bij mezelf, wanneer ik zelf kinderen heb en het dus noodzakelijk is.Ik ontmoette Simon, een prachtig, vrij mens. Hij vertelde dat hij op 16-jarige leeftijd besloot dat het reguliere onderwijs onzin was. Dat het niet het pad was wat hij wilde bewandelen en vertelde over De Ruimte, in Soest. Een democratische school. Geen idee had ik toen nog, maar ik kon merken aan hem dat het hem onwijs goed had gedaan.

Democratisch onderwijs

Vreemd genoeg met al mijn liefde voor alternatief onderwijs, besteedde ik hier verder geen aandacht aan, tot ze bij VO de Vallei een vacature hadden staan, die mij op het lijf was geschreven. De hele dag met jongeren zijn en zien wat er ontstaat. Mijn eigen wijsheid en hobby's mogen delen, in een ongedwongen vorm. Aanwezig zijn, luisteren, leiding nemen. Praten over emoties, relaties en wanneer je een woord nou met 'dt' schrijft. Kleuren, schaken en allerlei andere spelletjes.Een baan die de nodige uitdagingen geeft op zowel emotioneel, fysiek, mentaal en dus ook spiritueel vlak. Er is vrijheid om te zijn we zijn, soms met de nodige spanningen, en toch zonder oordeel. Het daagt me uit om in mijn kracht te staan en steeds weer de grens op te zoeken naar waar ik die kracht kan vergroten.Democratisch onderwijs geeft, in mijn ogen, jongeren de kans om oprecht te ontdekken wat hen beweegt. Geen opgelegd programma wat ze moeten volgen, maar hun eigen innerlijke wereld ontdekken door spel en verbinding. Als volwassene gebruiken we onze levenservaring en kennis door hen te spiegelen. En zij spiegelen op hun beurt keihard terug. Er is elke dag groei.

Geïnspireerd en verzadigd

Elke dag ga ik vol levensvreugde een dag in op VO de Vallei en inmiddels ook bij de Ruimte. Soms vermoeid, soms met pijn in mijn lijf of met emotionele processen. Altijd met nieuwsgierigheid naar wat de dag mag brengen. En aan het einde van de dag stroomt er meer leven en vrijheid door me heen. Geïnspireerd en verzadigd ga ik naar huis.