Ook gewone dagen kunnen geweldig zijn

Een gewone donderdag. Twee nieuwe meisjes die komen wennen, lekker weer, lekker les. Het is rustig, ze werken hard, ze werken door. Lezen de moeilijke woorden zonder haperen, maken de sommen zonder dralen. De gedichtenles wordt vandaag een verhalenles, een proefles van de schoolschrijver: echte kinderboekenschrijvers die vertellen over hun lievelingsboeken en hoe zij verhalen schrijven. Wij mogen een hoofdpersoon uitkiezen, die een wens heeft en dan een probleem tegenkomt. Hoe lost hij dat probleem op? Dan heb je een verhaal! De beginzinnen zijn er al, deze is van Sofie: 'En daar stond ik dan, in mijn eentje. Sorry, ik heb me nog niet voorgesteld, mijn naam is Skype, een veldmuis.' Als huiswerk mogen ze hun verhaal afschrijven. De geschiedenisles lukt ook, laptop goed aangesloten op de beamer (vorige week was er een snoertje los), en een leuke aflevering van 'Welkom in de IJzeren Eeuw': Aletta Jacobs over geboortebeperking. Ze gniffelen erom.Buiten maken ze poeder van stenen, smeren zich in met modder. Zonsverduistering! Een wit vel met een piepklein gaatje laat op een ander wit vel zien dat er aan de onderkant een hapje uit de zon is. Iedereen komt even kijken. Met vergrootglazen proberen ze daarna de zon te vangen op een stukje hout. Rook komt eruit en Isra brandt haar naam in het hout. In de zijtuin is het voetbaltijd, in het theater liedjes zingen voor de musical, met live muziek! Ik kijk even overal en zie blije gezichten.Om tien over twee willen Artemisia en Elva nog even krijten op de stoep. Het mag, maar jullie hebben niet heel veel tijd. Ze beginnen met het plakken van schilderstape over de hele breedte van de stoep in een bepaald patroon. Ik denk dat het te lang gaat duren, maar zij gaan gewoon door. Krijten met verschillende kleuren in de afgeplakte vlakjes. Ik doe mee. Precies om half drie zijn we klaar, tape eraf en zie daar het kunstwerk. Soms is het leven zo eenvoudig. Als de zon schijnt en we lekker buiten zijn, waar voetballen en gitaar spelen op hetzelfde veld worden beoefend, op de stoep gekrijt wordt en in de achtertuin met zand en modder wordt gespeeld. Dan lijkt het of alles vanzelf gaat.Geschreven door Claartje van der Grinten