De pooltafel

'Potje poolen?' Ik kijk Twan in zijn ogen aan. Zijn blik verklapt dat hij niet voor spek en bonen wilt spelen. Ik ga de uitdaging aan. 'Goed,' zeg ik terwijl ik de ballen uit de gaten van de tafel pak. Als alles in gereedheid is gebracht voor een zinderende pot, open ik het bal.Ik ben nog niet zo lang begeleider bij LOS. Zo’n anderhalve maand. In die tijd heb ik regelmatig met de tieners om de pooltafel gestaan. Een zinloze activiteit, zou je denken. Wie poolt er nou onder schooltijd? Dan leer je toch niets? Je hebt geen idee. Het is ongelofelijk hoeveel openhartigheid er is tijdens een ongedwongen sessie met twee keus en zestien ballen. In de afgelopen anderhalve maand is de pooltafel getuige geweest van tal van onderwerpen: gescheiden ouders, examenwensen, toekomstbeelden, onenigheid thuis, de schooltijd vóór LOS, persoonlijke struggles, persoonlijke doorbraken, vriendjes, vriendinnetjes, vragen van mij, vragen aan mij, en veel meer.Twan laat de ballen over de tafel flitsen. Toch weten zijn ballen nauwelijks een pocket te vinden. 'Ik heb een tactiek,' zegt hij. Ik ben benieuwd en luister aandachtig. 'Jij schiet eerst jouw ballen erin en als er ruimte is op tafel speel ik mijn ballen erin.' Ik grijns. Mooi excuus voor deze belabberde start, denk ik. Bovendien doe ik niet aan tactiek. Ik ben blij met elke bal die ik pot, hoeveel ballen deze talentvolle, openhartige tiener ook op tafel heeft liggen. Hij moet er nog vijf, ik nog twee.Enkele minuten later stoot Twan de laatste bal raak en hij doet geen moeite om zijn brede glimlach te verbloemen. 'Gefeliciteerd,' zeg ik. 'Ben jij goed in Engels?' vraagt hij. 'Wil je een internationaal toernooi spelen?' vraag ik. Twan licht zijn vraag toe: 'Ik wil mijn Engelse uitspraak oefenen voor mijn examen en Bram (de docent Engels) heeft gezegd dat ik vooral veel moet praten. Wil jij elke week een uur met mij Engels praten?' Dat wil ik wel. Om inzicht te krijgen in zijn belevingswereld, wandelen we om zijn hulpvraag heen. Daarna plannen we een moment om samen te komen voor onze eerste Engelstalige dialoog.Als de afspraak is gemaakt en onze wegen scheiden, kijk ik gefascineerd naar de pooltafel. Ik doe ook geen moeite om mijn glimlach te verbloemen. Hoe een ogenschijnlijk zinloze activiteit verbindingen mogelijk maakt, veiligheid creëert om van alles te bespreken, en – door die verbinding en veiligheid – de ruimte biedt om hulpvragen te stellen. Mensen bloeien als ze de ruimte voelen om te zijn zoals ze zijn.Mocht je ooit op LOS zijn, dan weet je me te vinden… In de gespreksruimte voor een Engelstalige dialoog.Geschreven door Eric Mijnster