Smeer mijn boterham!

Op het lesrooster van vandaag stond: ‘Smeer mijn boterham!’ Ging Nienke, begeleider op de Vallei, op commando boterhammen voor kinderen smeren? Ik ging om 11.00 toch eens in de speelruimte kijken. Wat trof ik aan? Kinderen ‘all over the place’! Zittend op tafel, aan tafel, op de kast, gehurkt op de vloer en staand tegen de muur. Zeker 20 kinderen van verschillende leeftijden waren druk in de weer met pen en papier. Ze schreven op een blanco papiertje de opdracht van het smeren van een boterham uit. Klaar met schrijven? Dan voerde Nienke de omschrijving precies zo uit als dat er op het papier omschreven was. Te midden van het tumult en de boterhammen zat ze aan tafel en ik hoorde haar zeggen: “Pak de jampot, draai de deksel open, haal hem er af en leg de deksel op tafel.” Als een goed geprogrammeerde robot voerde ze precies uit wat op het blaadje stond. De meeste kinderen waren tijdens het schrijven van hun tekst eigenlijk vooral bezig met het resultaat: opeten. Daardoor vergaten ze essentiële details zoals: 'Bestrooi de boterham, snijd de boterham doormidden, pak de boterham op en geef hem aan…. Het was als leren programmeren, computational thinking. Sloegen ze in een omschrijving een stap over, dan klopte het programma niet meer. Ze leerden hiermee niet alleen zinnen te bedenken, na te denken over zinsbouw, spelling, wat schrijfvaardigheid en het analytisch opdelen van een handeling in stapjes. Ze ervoeren vooral plezier in de schriftelijke boodschap. Het leverde een hoop hilariteit op…vooral als ze verzuimd hadden op te schrijven die lekkere boterham aan hen te overhandigen en deze lonkend op het bord bleef liggen. Een activiteit als deze staat op democratische school de Vallei open voor alle kinderen, van alle leeftijden en van alle niveaus. Natuurlijk….je kunt je afvragen of ze echt intrinsiek gemotiveerd zijn als ze de vruchtenhagel op tafel zien staan. Maar het blijft een gegeven dat ze stuk voor stuk intensief betrokken waren bij de opdracht. Jong (4 jaar) en oud (13 jaar) zaten zij aan zij, hielpen elkaar met schrijven, spelden elkaar woorden en waren daar enkel en alleen omdat zij daar zelf voor gekozen hadden.Geschreven door Dorothé Volckmann