Schilderen

Een paar weken geleden nam ik drie tafel schildersezels mee. Waar nog houten plankjes op gevestigd zaten en je je eigen papier op kan plakken. Om hier vervolgens kunstwerken op te gaan schilderen. Bij het naar binnen lopen van de school, klampten de kinderen zich direct vast aan de houten ezels: 'Wat is dat Floor? Wat ga jij doen?''Dit is een tafel schildersezel,' antwoordde ik. Direct heb ik deze in de atelier ruimte op de tafels gezet. Ik ben witte vellen gaan plakken op de houten platen, heb verf in bakjes gedaan en ben zelf gaan schilderen. Omdat ik daar echt zin in had. De kinderen kwamen binnen druppelen. 'Mag ik ook schilderen?' vroegen ze. 'Natuurlijk,' zei ik. Zo stonden er ineens allerlei kunstenaars naast me.Hun eigen werkplekje gecreëerd gaf ze veel zelfvertrouwen en zin om lekker te schilderen. Een schildersezel voelt zo echt. Wat een flow. De meditatieve muziek die ik had aangezet wierp zijn vruchten af. Veel rust en focus. Zo mooi te zien, ik was geraakt. De kinderen duidelijk ook. Het ene kunstwerk na het andere popte op en kreeg zo zijn of haar eigen verhaal.Wat me het meest bijblijft van deze uurtjes: alles ontstaat vanuit puur zijn, eigen keuzes en de echte intrinsieke motivatie om te gaan doen en leren. Steeds weer opnieuw heb ik niet echt een idee wat er gaat gebeuren, en altijd gebeurt er heel veel. Wat een heerlijkheid!Geschreven door Floor van Kollenburg