Ja, toen was ik niet normaal
"Ja, toen was ik niet normaal", dat zegt een van onze leerlingen tegen een journalist die een dagje meeloopt in de school. De leerling is 16 jaar en vertelt over zijn tijd op de reguliere basisschool, voordat hij als negenjarige bij ons op school kwam.
Ik merk dat het me toch een beetje pijn doet dat hij dat zegt. Voor mijn gevoel was hij toen misschien wel de allernormaalste. Hij is slim en wil veel weten, weet al veel. Weet ook heel goed waar hij zich niet lekker bij voelt. Schoolreisjes, op de foto, drukke mensen, stress van andere mensen en zo meer…. Dat er geen ruimte bleek om daar rekening mee te houden. Dat alle kinderen het wel leuk vinden, dus 'doe maar lekker mee'. Ziek werd hij er van.
Je eigen weg vinden
Sinds hij bij ons op school zit gaat het goed met hem. Hij wordt gezien maar iedereen laat hem met rust. Hij mag zijn eigen weg zoeken en vinden. Niemand die hem dwingt, hij houdt zich keurig aan afspraken als die gelijkwaardig gemaakt zijn, eet wanneer zijn lijf het nodig heeft en inmiddels is meegaan met uitjes leuk. Alles komt goed en was blijkbaar al goed maar niet begrepen. Beste leerling; je was al normaal en bent dat voor mij nog steeds.
Ben ik nu gek?
Ik weet inmiddels dat veel meer kinderen last hebben van dit verschijnsel. Je blijft dicht bij je gevoel en denkt ‘ben ik nu gek?’. Je gaat aan jezelf twijfelen want alle anderen lijken het leuk te vinden en je wil de juf die zo haar best gedaan heeft ook niet teleurstellen (quote van mijn eigen zoon). Zo was ik ook 'niet normaal' omdat ik als enige kleuter geen lauwe schoolmelk wilde drinken. En dan te bedenken dat Jan en alleman op latere leeftijd op zoek moet naar zich zelf omdat ze denken wat wil ik nou eigenlijk zelf en wie ben ik eigenlijk. Laten we ervoor zorgen dat dit natuurlijke gevoel bij kinderen niet verloren gaat, dan hoeven ze het later ook niet terug te zoeken.
Laten we zorgvuldig zijn
Een school kun je prima inrichten zonder vastgestelde doelen, toetsen en (sociaal) gewenst gedrag. Een school zonder uitjes waar iedereen mee moet. Als er een excursie is van onze school gaan alleen de leerlingen mee die het echt leuk vinden en interesse hebben. Daardoor wordt het een echt leuk uitje zonder mensen die gefrustreerd zijn omdat ze mee moeten en het uitje saboteren. Zo eenvoudig. Laten we zorgvuldig zijn over wat 'normaal' is en de kinderen zien die dicht bij hun gevoel blijven!